اشعار

وجهـهٔ آئـین اسلام از وقـار زینب است           زنـده نـام کـربلا با اعـتـبار زینب است

نخل  آزادی ز خون سیراب شد اما هنوز           پاسداری از پیام خون شعار زینب است

خـاتـون جـهـان امـیـر مذهـب، زینب            صاحب علم و صاحب منصب، زینب

گــفـتـنـد شـفـیـقـه الـحـسـن بــود آرى            از عـشـق حـسین خود لـبالـب، زینب

دریـای دردهـای دلـش بـی‌کـرانـه بـود           از کودکی به تیـر مـصیبت نشـانه بود

از لحظه‌ای که چشم به چشم حسین دوخت           زینب حدیث زنـدگی‌اش عاشـقـانه بود

دل باده بـنـوش است سر خوان عقیله            خورده شب و روز از نمک و نان عقیله

هر قـلب حـسینی که شده واله و شیـدا            در بـزم حـسـینی شـده مـهـمـان عقیله

اسوه و الگوی زن های دو عالم زینب است           حافظ خون حسین و دین خاتم زینب است
صبر از صبرش گربیان چاک زد در کربلا           دایه‌دار درد و رنج و غصه و غم زینب است

از عشق بخوان به نام زینب            فطرس بگو از مقـام زینب
برداشت کلاه از سر خویش            تـاریـخ بـه احـتـرام زیـنـب

دوست دارم از تمام عاشقی تب را فقط            عاشقان حیران دلدارند هر شب را فقط

از ازل خوردم قسم در محضر پروردگار            وا کنم در مدح زینب تا ابد لب را فقط

شمـشیر تـیز خـطبۀ تو در نـیام صبر            شیری ست که تکیه زده بر کنام صبر

نام بـلـنـد تـوسـت که در اوج اقـتـدار            افراشته ست پرچم خود را به بام صبر

تا ابد در اخـتـیارت ذوالفـقارِ مرتضی            هست نام مستعارت ذوالفقارِ مرتضی

لحن تو کوبنده، نافذ، کاری و بی واهمه            میشوی با این عبارت؛ ذوالفقارِ مرتضی

ای آفـتـاب! مـاه شـبـسـتـان کـیـسـتی؟            چـادرنـشـینِ ظـهـر بـیـابـان کـیـستی؟

دلـواپـس لـبـان تـرک‌خــوردهٔ کـه‌ای؟            چشم انتـظـار ساقیِ عـطـشان کیستی؟

همچون امیرالمؤمنان با حمله‌های بی‌امان           گر تاخت بر دین فتنه‌ای زینب عنان گیرد از آن

بی‌ذوالفقار است این علی بی‌حربه اما این علی           میدان به جولانش شود چون برگ‌ریزان در خزان

به نام آنکه خـدا با رخـش نـمایـان شد            به نام آنکه ز نامش دلـم پـریشـان شد
به نام آنکه ز نامش حسین گـریان شد            مسیح یک شبه از فیض او مسلمان شد

چـشم امـید حـیـدر و زهرا به زینب            خورده گره تفسیر عاشورا به زینب

مثـل پـیـمـبـرها ملائک می‌فـرسـتـند            صدها سلام از جنّت الاعلی به زینب

به سمت خلق نرو جلوۀ تو ربانی‌ست            نصیب قلب تو از زندگی پریشانی‌ست

سکوت گرچه نشان است بر نجابت زن            صدای خـستۀ تو حجّـت مسلمانی‌ست

بنـویـسـید خـداوند و پس از آن زینب            بنـویـسیـد عـلی در دلِ مـیـدان: زینب
بنویسید که زهراست در ایـمان زینب            بنویـسـید حـسن بعد حـسن جان زینب

به پیشگاه تو هر کس رسید، زانو زد            اسـیر بـودی و نـزدت یـزید زانـو زد

امـین وحی در آغـاز «سورۀ مـریم »            همین که مـدح تو را می‌شنـید زانو زد

ســلام ســورۀ صبـر سـلالـۀ ســادات            سلام ای حرمت باب رحمت و حاجات
تبرک است خاکی که خورده بر کف پات            به شأنت آسیه، اُمُّ المسیح و هاجر مات

هرکه به هر جا رسد از کرم زینب است           بوی خـوش کربلا از حـرم زینب است

طیّ زمان‌ها نرفت یک اثر از پرچمش           ملک سلیمان که نیست، این علم زینب است

جـلال پـیـش جـلال تـو می‌زنـد زانـو            وقـار از تو گرفـتـه وقـار خـود بـانـو

شقـیـقـة الحـسنی و شـریکـة الاربـاب            کسی که مثل تو باشد در این دو عالم کو

بانویی که درگهش، فیض دمادم می‌شود            بـاعـث فــخــریــۀ اولاد آدم مـی‌شــود

حرمتش بالاست پیغمبر سفارش کرده است            بـانـوی مـا آیــة الله مـعــظـم مـی‌شــود